Av. ERDOĞAN KILIÇ yazdı

www.haber2000.com 

NE ACILAR KALIR

---

Dün gördüm,

Parkta bir başına,

Düşmüş omuzlarınla;

Gözlerindeki yaşları,

Kirlenmiş şapkanı...

Yüzündeki ezikliği,

O andaki çaresizliğini.....

Hiç o saate parkta olmazdın,

Öyle mahzun,

Öyle ürkek...

Bezmiş gibiydin hayattan,

Neydi seni bu denli bunaltan?

Dününü az buçuk bilirim,

O zaman evlat derdin,

Hısım, akraba...

Geceni gündüzüne kattın,

Çok çalıştın,

Aç yattın...

Ne de zalimmiş hayat,

Ve biz insanlar..

Bir kişi dünyayı omuzladı da,

Bin kişi bir kişiye uzak..

Hem karşılık beklemedin ki yaptıklarına,

Yürekten koptu emeğin,

Sevgiyle,

Aşkla ...

“Oğlum, kızın” dedin,

“Okutayım,

Büyük insanlar olsunlar,

Çekmesinler benim gibi acı”,

Şimdi haline acı,

Adeta kapı dışarı.....

Gel bir huzurevine yatırayım seni,

Senin gibi babalarla, analarla ağlaşırsın,

Kim bilir belki ara sıra gelir evlatların,

Ara ara kurur göz yaşların....

Çoğu zaman bir bahanesi olur dününü heder ettiklerinin,

Ama baba, oğlan okulda,

Kız kursta,

Zaman yok, zaman...

Ömrünü adamış O babaya,

Topu, topu bir on dakika,

Tüküreyim başkalarına bolca ayırdığın o zamanına...

Bayramda denize tatile zaman var,

Akşamları komşularla yemeğe,

Kayınvalideye, kayınpedere.....

İş babaya gelince,

Türlü bahane......

Dert etme be koca adam,

Ölüm de dosttur insana zamanı gelince,

Hem de en iyisinden,

Ne acıların kalır,

Ne evladın vefasızlığı dert olur,

Ne de hasretlik olur suskunluklarda..

İki taş olur ebedi yoldaşın,

Birisi ayakucuna sokulur,

Birisi hep başucunda....

Üç sessiz, koyun koyuna...