Şamil Kafkas dağının Hürriyet güneşidir.
Şamil atalarımın Öz be öz gardaşıdır.
Şamili bilmeyenler Ata’sını ne bilir.

Şair diyor ki;
“Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır,
Toprak! Eğer uğrunda ölen varsa vatandır.”


Men de diyorum ki;
Benim vatanımın sınırları
Kars’ta başlayıp, Edirne’de bitmez.
Hazer’imin, Hürriyet!
Hürriyet diye çalkalandığı kıyılarda başlar,
Taa! Viyana’da biter.

Kur, Aras coştukça,
Tuna, Volga taştıkça,
Benim Ay yıldızlı Bayrağım dalgalandıkça
Benim şiirlerim okunacak
benim türkülerim söylenecek.

İşte, taa oralardan esen, rüzgârın getirdiği bir oyun.
Esaretin düşmanı, Cesaretin timsali,
Şeyh Şamil.


Sormayın kimlerdenem, Haralıyam a dostlar.
Gönülden fırtınalı, Boralıyam a dostlar.
Kızıl bir kurşun aldım, Yaralıyam a dostlar.


Ağlama gözleri bulutlu yar,
Men bilirem,
Senin de eyninde Kanlı bir libasın var.
Bu şarkılar , bu türküler.
Türk’ü çağırır türküler,
Taşar kalpte ülküler.
Allahu Ekber

Bu ses arslan sesidir,
Bu ses demir perdeyi damla damla eriten bir sestir
Bu ses Katharina, Petro’yu Deli eden bir sestir.
Bu ses ta Kafkaslardan gelen
Şeyh Şamil’in sesidir