İşiniz hep yalan-dolan,
Bu kadar da olmaz ulan...
Sizden çıkan her bir yalan,
Sözden nefret ediyorum...

Haram yerken darlanmayan,
Yalan derken zorlanmayan, 
Utanmayan, arlanmayan,
Yüzden nefret ediyorum...

Dışı ak-pak, içi kirli,
Örtünmek de türlü türlü! 
Siyaseten tesettürlü,
Kızdan nefret ediyorum!..

Her görmem de sizi her her...
Hatırlarım teker teker!
Makarna ve kömür, şeker,
Tuzdan nefret ediyorum!..

Bizim kefen orta halli,
Sizinkiler süslü, belli!..
O gün, bu gün her dantelli,
Bezden nefret ediyorum!..

Kafa bomboş, kafa kovuk,
Konuşurlar lavuk, lavuk!..
Koyun, sığır, horoz, tavuk,
Kazdan nefret ediyorum!..

Bu gaf dersin, gaf anlamaz,
Kara cahil, laf anlamaz,
Affedersin zındık, yobaz,
Yozdan nefret ediyorum...

Aka kara, karaya ak,
Helal diyor, harama bak!..
Haram ise çoğu bırak,
Azdan nefret ediyorum...

Harama ki, bu hoş bakış!..
Kokuştur bu resmen kokuş!
Şerre giden iniş yokuş,
Düzden nefret ediyorum...

Her tezgaha çarşı olan!
Her sofraya turşu olan!
Türk-İslam‘a karşı olan,
Tezden nefret ediyorum...

Türk ve İslam nedir peki?
Bir ülküdür elbette ki...
Bu Ülkünün üstündeki,
Tozdan nefret ediyorum...

Devletini delip, deşen,
Ordusuna mezar eşen,
Ocağından ayrı düşen,
Közden nefret ediyorum!..

Koynumda ki karşı çıkan,
Yılanlardır beni sokan,
Türklüğüme her hor bakan,
Gözden nefret ediyorum...

Arif‘leri anlamayan,
Türkü duyup dinlemeyen,
Hatta türkü tınlamayan,
Sazdan nefret ediyorum...

(Ozan Arif
01 Aralık 2017
Bad Homburg)